Υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προσεγγίσεις σχετικά με την αυτόνομη ή υποστηριζόμενη διαβίωση των ενήλικων αυτιστικών. Το μοντέλο που η Αβάλη στοχεύει να δημιουργήσει αναφέρεται σε έναν οικισμό, ένα χωριό!
Ένα χωριό ανοικτό, όχι γκέτο, ένα χωριό-χώρο που θα σέβεται την διαφορετικότητα της σκέψης. Εκεί θα μπορούν να ζουν (όχι απλά να υπάρχουν), να εργάζονται, να συγκατοικούν, να ερωτεύονται, να παντρεύονται… να ηρεμούν και να δημιουργούν κοινότητες οι αυτιστικοί άνθρωποι που θα το έχουν επιλέξει.
Στόχος: Οικισμός Αυτόνομης και Υποστηριζόμενης Διαβίωσης Ενήλικων Αυτιστικών
- Οικισμός Αυτόνομος και Αυτοχρηματοδοτούμενος κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, χωρίς να στηρίζεται σε οικονομική κρατική επιχορήγηση, με θεσμική θωράκιση
- Ενεργή συμμετοχή των αυτιστικών ως παραγωγικά άτομα
- Στον οικισμό θα μένουν όλων των βαθμίδων και αναγκών άτομα, χωρίς αποκλεισμούς. Και εκείνα που μπορούν να ζουν μόνα τους, να εργάζονται εκτός οικισμού και το μόνο που χρειάζονται είναι ένα καθημερινό «νοιάξιμο» ώστε να υπάρχει ασφάλεια και προστασία στη ζωή τους. Στον οικισμό θα υπάρχουν και τα υψηλής λειτουργικότητας άτομα που μπορούν να εργαστούν και να προσφέρουν με βοήθεια όμως, χωρίς να μπορούν να ζουν εντελώς μόνα, αλλά και άτομα που χρειάζονται διαρκώς κάποια βοήθεια.
- Αρχικός στόχος να αλλάξουμε την εικόνα! Οι αυτιστικοί μπορεί να είναι δημιουργικοί και εύστροφοι και έχουν ταλέντα!!! Αντί επομένως να τους κλείνουμε σε σπίτια μπορούμε να τους δίνουμε εκπαίδευση και κίνητρα για να αναπτύξουν τα ταλέντα τους.
- Δημιουργούμε επιχειρηματικές ευκαιρίες, αλλά κυρίως δημιουργούμε οικονομίες κλίμακας εντός του οικισμού που μειώνουν σημαντικά το λειτουργικό κόστος, με απασχόληση των κατοίκων του .
- Στόχος είναι η εξασφάλιση σημαντικών οικονομικών πόρων που θα χρηματοδοτούν και θα υποστηρίζουν οικονομικά τον οικισμό σε μηνιαία βάση. Γιατί; Γιατί μόνο όταν εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα αυτού του εγχειρήματος μπορεί να εξασφαλιστεί το μέλλον των παιδιών. Δεκάδες κοινωνικές δομές έκλεισαν κατά την οικονομική κρίση, με τραγικά αποτελέσματα για τις οικογένειες.
Πως θα το πετύχουμε αυτό;
Με τη δημιουργία περιφερειακών, χρηστικών και κερδοφόρων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που θα ενισχύουν οικονομικά τη λειτουργία του οικισμού.
Δομικά χαρακτηριστικά του οικισμού που σχεδιάζουμε
- Όλος ο σχεδιασμός των κατοικιών, των καταστημάτων, των κοινόχρηστων χώρων, των θα γίνει με τις αρχές της βιοκλιματικής, ώστε να είναι ενεργειακά αυτόνομος, αλλά και με βάση την ανάπτυξη μιας αυτιστικής αρχιτεκτονικής.
- Θα υπάρχει ο χώρος των κατοικιών, ο χώρος του εμπορικού και πολιτιστικού κέντρου, ο χώρος της επιχειρηματικότητας και ο χώρος της αγροτικής (γεωργικής-κτηνοτροφικής) παραγωγής, στον οποίο θα εργάζονται κάτοικοι του χωριού, και ο οποίος θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του οικισμού πρωτίστως αλλά θα αναπτύσσει και εμπορικό χαρακτήρα εκτός οικισμού.
- Ο συνολικός μόνιμος πληθυσμός του οικισμού θα καλύπτει 90-100 αυτιστικά άτομα ή ΑμεΑ και αντίστοιχα άτομα διοικητικό, εκπαιδευτικό και θεραπευτικό προσωπικό, από τα οποία το 40% θα διαμένει στον οικισμό όλο το 24ωρο.
- Από τους μόνιμους κατοίκους το 40% θα είναι υψηλής λειτουργικότητας, θα μπορούν να εργάζονται εντός αλλά κυρίως εκτός οικισμού, θα μπορούν να έχουν διοικητικό, συμβουλευτικό και εκπαιδευτικό ρόλο στον οικισμό. Τα άτομα αυτά θα έχουν αυτόνομες κατοικίες και το καθημερινό πρωτόκολλο θα αφορά την επικοινωνία τους, με έναν προσωπικό σύμβουλο-επόπτη.
- Το υπόλοιπο 40% θα είναι άτομα που δεν μπορούν να ζουν αυτόνομα. Θα διαθέτουν δικό τους δωμάτιο με μπάνιο, αλλά θα έχουν κοινή κουζίνα και καθιστικό, ενώ στο χώρο τους πάντα θα υπάρχει βοηθός και επόπτης. Θα κατοικούν 4-5 άτομα σε κάθε οίκημα και θα μπορούν να εργάζονται και να προσφέρουν εργασία στον οικισμό, ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
- Το τελευταίο 20% αφορά τα άτομα που χρειάζονται διαρκώς την παρουσία θεραπευτών και «νοσοκομειακού» τύπου υπηρεσίες. Οι κατοικίες τους θα είναι ανάλογες των αναγκών τους, χωρίς αποκλεισμούς και με διαρκή προσπάθεια να φτάσουμε στο καλύτερο αναπτυξιακό αποτέλεσμα για τον καθένα!
- Κύριο μέλημα είναι ο σεβασμός στις προσωπικές ανάγκες και η πρόκληση για την ανάδειξη ενός νέου κοινωνικού, αυτιστικού μοντέλου που αποτελεί,- με τους ρυθμούς καταγραφής που παρατηρούνται παγκόσμια- την πραγματικότητα της επόμενης δεκαετίας.
Μήπως όλο αυτό που περιεγράφηκε παραπάνω αποτελεί ουτοπία; Όχι, σε καμία περίπτωση. Υπάρχουν μάλιστα και δράσεις γονέων κυρίως σε πολλές χώρες, που το μοντέλο της ανάπτυξης μιας τέτοιας κοινότητας έχει ήδη υλοποιηθεί.